نقطه پرگار

نقطه پرگارروزگاریست که جمعه گل افکار منست                          زان که روزفرج وجلوه‌ی دلدار منستدل‌وجانم شده افسرده زهجران وغمش                          شبنم‌گریه به‌مژگان همه‌شب کارمنستکی شودگوشه‌ی‌چشمش برباید دل من                          مرهمی آن نظـرش بر دل بیمار منستاو نهان نیست،عیانست ومنم‌غایب‌ازاو                          نیک دانم کـه حجـابم همه کردار منستگــر گـریــزم ز گـنـه، او به سراغم آید                          من نه اندرپی او،اوست خریدار منستکی شود پرده ز رخسار بگیرد گل من                          خال‌رویش به‌جهان نقطه‌ی‌پرگارمنست( شعر از : معینی زاده )