جوانان و انتظار

۱. ارزش جوانیزندگی انسان‌ها سه مرحله دارد: کودکی، جوانی و پیری. جوانی، مرحله قدرت و قوّت است که ناتوانی از دو سو آن را احاطه کرده است. بنابراین، بهار عمر انسان، جوانی است.انسان در پیمودن راه زندگی و پستی‏‌ها و بلندی‏‌های آن، مانند کوه‏نوردی است که یک روز دامنه فراز را می‌‏پیماید تا خود را به مرتفع‏‌ترین قله کوه برساند و روز دیگر از دامنه نشیب می‌‏گذرد تا به آخرین نقطه نزولی برسد. هنگام پیمودن دامنه فراز، هر روز که بر وی می‌‏گذرد، چشم‌اندازش وسیع‏‌تر می‌‏شود و نقاط تماشایی را بیشتر می‌‏بیند. وقتی که به قله کوه قدم می‌‏گذارد، بر همه‏ جا مسلط می‌‏شود و عالی‏‌ترین منظره‏‌ها را می‌‏بیند. برعکس، هنگام پیمودن راه نشیب، هر روز که بر او می‌‏گذرد، چشم اندازش محدود‌تر می‌‏شود و نقاط تماشایی، یکی پس از دیگری از نظرش پنهان می‌‏شوند.روزهای جوانی، رسیدن به بالا‌ترین مرحله زندگی است. از دیدگاه جوان، منظره‏‌های زیبا و چشم‏‌اندازهای دل‏‌انگیز بسیار است. روح جوانان لبریز از آرزو‌ها و سرشار از عشق و امید است. روزهای جوانی، دوران درخشندگی زندگی، شادمانی، قوت و قدرت نشاط و امید، کار و کوشش، شور و هیجان است.۲. توجه پیامبر اعظم (صلی‌الله‌) به جوانانپیشوای عالی‏قدر اسلام به لیاقت و کارآیی جوانان در امور جامعه اسلامی توجه داشت و در حکومت نوبنیاد خود، از نسل جوان استفاده می‌‏کرد.مصعب بن عمیر یکی از اصحاب جوان پیامبر اسلام پیش از هجرت بود. او بسیار زیبا و عفیف، بلند همت و جوان‌مرد بود. پدر و مادرش به وی علاقه بسیاری داشتند و مورد تکریم و احترام مردم مکه بود. بهترین لباس‏‌ها را می‌‏پوشید و به «طاووس حرم» معروف بود. او شیفته سخنان آسمانی پیامبر اکرم (صلی‌الله‌) و مجذوب گفتار نافذ حضرت شد و آیین اسلام را پذیرفت. پدر و مادرش خشمگین شدند و او را در خانه زندانی کردند، ولی این مجازات در وی اثری نگذاشت و در مسلمانی ثابت‌قدم ماند و پس از هجرت، در جنگ احد به شهادت رسید.مصعب بن عمیر یک سال پیش از هجرت، به عنوان نخستین مبلّغ اسلام از سوی پیامبر مأموریت یافت به مدینه برود و مردم را برای هجرت آماده کند. مصعب، با حرارت و نیروی ایمان، با شور و هیجان جوانی و در کمال اخلاص، کار خود را آغاز کرد. او با گفتار آتشین در سخنرانی، آهنگ گرمش در تلاوت قرآن، اخلاق پسندیده‏‌اش در معاشرت با مردم، افکارشان را زیر و رو کرد و آنان بیش از پیش به اسلام گرویدند.همچنین گفته‏‌اند پس از فتح مکه، پیامبر اکرم (صلی‌الله‌) و مسلمانان گرفتار جنگ حنین شدند. پیامبر از مکه خارج شد، ولی لازم بود در آن شرایط حساس، فرمانداری شایسته برای مکه برگزیند. پیشوای اسلام، از میان تمام مسلمانان، جوان بیست و یک ساله‏‌ای به نام عتاب بن اسید را برای آن مقام برگزید و در برابر گله‏‌مندی بعضی از بزرگان دستور داد که همه باید از او پیروی کنند. عتاب تا آخر عمر پیامبر، فرماندار مکه بود و مکه را به شایستگی اداره کرد.نمونه دیگر آن است که پیامبر اکرم (صلی‌الله‌) در آخرین روزهای عمرش، فرماندهی لشکر اسلام را به اسامة بن زید سپرد. به طور کلی، چنین نمونه‌هایی نشان‌دهنده توجه ویژه حضرت به جوانان شایسته است. همچنان‏که در زندگی ائمه اطهار هم به موارد فراوانی از این دست می‌‏توان اشاره کرد.