گیرم پدر یک آدم فرضیست،باشد/تا کی فشار خون مادرم 20 باشد(شعری ساده از ته دل)

به یاد تمام شهدای جاوید الاثر/ ای پیش پرواز کبوترهای زخمی! / بابای مفقود الاثر! بابای زخمی! گیرم پدر یک آدم فرضیست ‌، باشد! / تا کی فشار خون مادرم ، بیست باشد؟ دور از تو سهم دختر از این هفته هم پر!/ پس کی؟! کی از حال و هوای خانه غم پر؟!    تا یاد دارم برگی از تاریخ بودی یک قاب چوبی روی دست میخ بودی     توی کتابم هر چه بابا آب می داد مادر نشانم عکس توی قاب می داد     اینجا کنار قاب عکست جان سپردم از بس که از این هفته ها سر کوفت خوردم     من بیست سالم شد هنوزم توی قابی! خوب یک تکانی لا اقل مرد حسابی     یک بار هم از گیر و دار قاب رد شو! از سیم های خاردار قاب رد شو     برگرد! تنها یک بغل بابای من باش! ها ! یک بغل برگرد تنها جای من باش     ای دست هایت آرزوی دست هایم ناز و ادایم مانده روی دستهایم     تنها تلاشش انتظار است و سکوت است پروانه ای که توی تار عنکبوت است     شاید تو هم شرمنده ی یک مشت خاکی جا مانده ای در ماجرای بی پلاکی     عیبی ندارد خاک هم باشی قبول است یک چفیه و یک ساک هم باشی قبول است     امشب عروسی می کنم جای تو خالی! پای قباله جای امضای تو خالی     ای عکس هایت روی زخم دل نمک پاش یک بار هم بابای معلوم الاثر باش...  عظیم زارع