آینده از دیدگاه قرآن
مهدی ملاصادقی | سه شنبه, ۲۸ شهریور ۱۳۹۱، ۰۳:۴۷ ب.ظ
آینده از دیدگاه اسلام (1)
این مطلب را در بحث اول یادآور گشتیم که اسلام هم، همراه و همگام با سایر مذاهب و ادیان آینده را مثبت ترسیم می کند. ترسیم آیند? مثبت در قرآن مجید به صورت بسیار خوبی بیان شده است؛ بدین معنی که در آغاز آفرینش انسان گفته شده است که نخستین انسان در روی زمین خلیفة الله است و خدا خواسته است در روی زمین خلیفة الله داشته باشد:
« و اذ قال ربک للملائکة انی جاعل فی الارض خلیفة »(1 )
آنگاه که پروردگارت به فرشتگان فرمود که من در روی زمین جانشین قرار می دهم.
در این مورد ملائکه یه شگفت آمدند و خدا در پاسخشان آن چیزی را فرمود که موضوعش را همه شنیده اند.
یکی از اساتید بزرگوار ما(2) در این مورد تعبیر زیبایی داشت بدین مضمون که آن روز ملائکه سر پل تجریش و میدان های پاریس را دیدند و گفتند: « اتجعل فیها من یفسد فیها؟! » و جنگ جهانی اول و دوم را دیدند و گفتند: « و یسفک الدماء؟! » اما خدا علی بن ابی طالب (علیه السلام) را دید و گفت: « انی اعلم ما لا تعلمون».
قرآن می گوید اصلاً پیدایش انسان در روی زمین بر مبنای خلیفة الله بودن است؛ لذا خدا در آغاز خلقت فرمود: « انی جاعل فی الارض خلیفة» . بعد که انسان روی زمین آمد خدا یک نمونه داشت، تا همه به مانند آن نمونه شوند.
برای ترقیب این مطلب به ذهن لازم است که مثالی را یادآور شویم. فرض بگیرید وقتی یک مدرسه ساخته می شود سازنده و بانی آن ابراز می دارد که ما در نظر داریم که در این مدرسه کسانی پرورش دهیم که بعد ها مهندس و دکتر و متخصص بشوند. اما بعد از گذشت مدتی و قبولی یک نفر، همین سازنده آن قبول شده را بر سر صف می آورد و می گوید که تمامی تلاش و زحمت و تهیة امکانات از جانب ما به خاطر همین یک نفر بود.
برخی از روایاتی که در فضایل حضرت رسول و خاندان گرامی آن حضرت است مبین این مفهوم می باشد. فی المثل، آن جا که خداوند به پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) می فرماید:
« لولاک ما خلقت الافلاک» .(3)
اگر تو نبودی دست به آفرینش افلاک نمی زدم.
آنگاه که خداوند متعال آدم ابوالبشر را آفرید از تمامی جهات نمونه بود و از این رو دیگران را فرمود که باید همچون او باشند. اما مدتی گذشت و دیگران آمدند، اما آن گونه که باید بشوند تا وعد? خداوند تحقق یابد نشدند، و موجب دلسردی مصلحین شد. ولی خداوند با ارسال انبیاء دیگر به آنان نشان می دهد که استقرار خلیفة الله درروی زمین ابتر نخواهد ماند؛ بلکه در آینده دیگرانی که مصداق اتم خلیفة الله می باشند در روی زمین مستقر خواهند شد.
بعضی فکر می کردند که باید وعد? خداوند قطعی تر بشود؛ لذا در قرآن، اول می گوید: « انی جاعل فی الارض خلیفة» بعد انبیاء تذکر می دهند و به حضرت داود و سلیمان که می رسد، خداوند چنین می فرماید:
« و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون».(4)